کاهش انگیزه دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: انگیزه به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل جهت‌دهنده فعالیت‌های انسان شناخته شده است. فقدان یا کاهش انگیزه بر تمامی عملکردهای فرد اثر گذاشته و سبب تأثیرات منفی زیادی می‌شود. با توجه به اهمیت انگیزه در دانشجویان پرستاری، این مطالعه با هدف تبیین درک دانشجویان پرستاری از کاهش انگیزه انجام شد. روش: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا انجام شده است. در این مطالعه 12 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی فسا بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و در سه مصاحبه گروهی متمرکز مشارکت نمودند. پس از جمع‌آوری اطلاعات، کلیه مصاحبه‌های ضبط شده بر روی کاغذ پیاده و مرور گردیدند و تم‌ها یا درون مایه‌ها استخراج گردیدند. سپس فهرستی از این تم‌ها تهیه گردید و شباهت‌ها در معنا و مفهوم آن‌ها مرور شدند. بر اساس محوریت، تم‌ها در یک زیر طبقه قرار گرفتند و سپس با مرور مجدد زیر طبقه‌ها، زیر واحدهای مربوط به هم در یک طبقه قرار گرفتند. یافته‌ها: با استفاده از تجزیه و تحلیل دست نوشته‌ها تعداد قابل توجهی درون مایه اولیه و شش درون مایه اصلی که هر یک دارای چند درون مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون مایه‌های اصلی به دست آمده در مورد کاهش انگیزه دانشجویان پرستاری شامل فرهنگی - اجتماعی، آموزشی، مدیریتی، پژوهشی، ارتباطی و زمینه‌ای بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که مشکلات ارتباطی با دانشجویان از عوامل بسیار مهم در کاهش انگیزه و علاقه آن‌ها به رشته پرستاری است. با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می‌شود سیاست‌گذاران سیستم بهداشتی و درمانی، اساتید و مدیران پرستاری به منظور افزایش انگیزه دانشجویان از موارد فوق در برنامه‌ریزی‌های خود استفاده نمایند.